باد آمد و بوی عنبر آورد | بادام شکوفه بر سر آورد | |
شاخ گل از اضطراب بلبل | با آن همه خار سر درآورد | |
تا پای مبارکش ببوسم | قاصد که پیام دلبر آورد | |
ما نامه بدو سپرده بودیم | او نافه مشک اذفر آورد | |
هرگز نشنیدهام که بادی | بوی گلی از تو خوشتر آورد | |
کس مثل تو خوبروی فرزند | نشنید که هیچ مادر آورد | |
بیچاره کسی که در فراقت | روزی به نماز دیگر آورد | |
سعدی دل روشنت صدف وار | هر قطره که خورد گوهر آورد | |
شیرینی دختران طبعت | شور از متمیزان برآورد | |
شاید که کند به زنده در گور | در عهد تو هر که دختر آورد |