| ای منزه ذات تو «اما یقول الظالمون» | گفت علمت جمله را «ما لم تکونوا تعلمون» | |
| چون منزه باشد از هر عیب ذات پاک تو | جای استغفارشان باشد «و هم یستغفرون» | |
| امر امر تست یارب با پیمبر در نبی | گفته‌ای «ان ابرموا امر افانامبرمون» | |
| گوش حس باطنم گر باد اگر نشنوده‌ام | با ندایت «ارجعی کل الینا یرجعون» | |
| در ازلمان گفته‌ای «لا تقنطوا من رحمتی» | دیگران را گفته‌ای «منهم اذا هم یقنطون» | |
| هست در توفیق تو طاعت رفیق بندگان | ای به شارع گفته «فی الخیرات بل لایشعرون» | |
| در جزاء و در سزای کس تو مستعجل نه‌ای | گفته‌ای «هذالذی کنتم به تستعجلون» | |
| گر بهشت و دوزخ اندر کسب کس مضمر بود | گر بهشت و دوزخ از کسب‌ست «مما یکسبون» | |
| آتش دوزخ نسوزد بنده را بی‌حجتی | تا نگوید بارها «انا الیکم مرسلون» | |
| جاودان گفتند: «آمنا به رب العالمین» | گفته‌ای در جادوی «انالنحن الغالبون» | |
| مر زمین و آسمان را نیست چون تو خالقی | خلق مخلوقند و تو خالق «وهم لا یخلقون» | |
| حافظ و ناصر تویی مر بندگان خویش را | کیست جز تو حافظ و ناصر «و هم لا ینصرون» | |
| ای ز حق اعراض کرده چون پرستی بت همی | حاجت از بت چون همی خواهی «وهم لا یسمعون» | |
| بت پرستیدن همی دنیا پرستیدن بدان | گفت در کفران نعمتشان «وانتم تکفرون» | |
| حق پرستی بهترست از بت پرستی خلق را | بت پرستی زرپرستی دان «و کانوا یعبدون» | |
| تا نگیرد دست مردان دامن دین هدی | دین و دنیاشان همی گوید «و هم لایهتدون» | |
| دین دین‌داران بماند مال دنیادار نه | مرد را پس دین به از دنیا « و مما یجمعون» | |
| گر مقدس گردد اندر مقدس قدسی کسی | همچو قدوسان بود در خلد «فیها خالدون» | |
| ور کنی بر معرضه فرمان حق را عرض دین | چون کنی اعراض گویندت «وانتم معرضون» | |
| هست در منشور دین توقیع امر و نهی تو | امر و نهیش را کنم اظهار «کنتم تکتمون» |