| گر شراب دوست را در دست تو نبود ثمن | خویشت را در خرابات جوانمردی فگن | |
| کان خراباتیست پر سلوی و من بی قیاس | تا سلو یابی ز سلوی منتی یابی ز من | |
| جوی می‌بینی روان در باغهای دلبران | عاشقان بینی چمان با جام می اندر چمن | |
| های های و هوی و هوی عاشقان و دلبران | هر یکی در امتحان دلفریبی ممتحن | |
| تا شراب عاشقان نوشی ز دست نیکوان | تا زمانی خویشتن بینی جدا از خویشتن | |
| سوخته بینی دلی در بیم هجران ساخته | همچو جان عاشقان در دام زلف پرشکن | |
| ایستاده زان یکی بر پای چون شمعی برنگ | و آن دیگر دست کرده بر سر زانو لگن | |
| آن یکی از خواجگی پیراهن اندر پاکشان | و آن دیگر برکشیده بر سر از تن پیرهن | |
| شاهد حال یکی حالی و آن دیگری | آتش بی دود غیرت گشته پیش باب زن | |
| خاک کوی دوست بر سر کرده مهجوری ز درد | دیگری فتنه شده بر ربع و اطلال و دمن | |
| مطربان در من یزید افگنده نعمتهای خویش | ماه‌رویان پیش ایشان پای کوب و دست زن | |
| این جهان با تن مساعد آن جهان با روح یار | مژده داده مر روانها را ز لذتها بدن | |
| خیل مستان بر بساط نردبازان گشته جمع | کعبتین گردان و نظاره بمانده مرد و زن | |
| یا کدام از ما بماند یا کدام از ما برد | یا به نام که برآید نعره‌ای زان انجمن | |
| دل به دست دوست همچون یوسف اندر من یزید | برده او را بی‌گنه افگنده در چاه ذقن | |
| گر قیامت را به صورت دید خواهی شو ببین | حشر و نشر و دفع و منع و گیر و دار و عفو و من | |
| عاشقی دعوی کنی انصاف معشوقت بده | ناجوانمردی کنی لاف جوانمردی مزن | |
| مرده‌ی هجرم حیات من به وصل روی تست | گور من در کوی خود کن دلق خود سازم کفن | |
| زنده گرداند وصال روی تو جسم مرا | راست هم چونان که عالم را جمال بوالحسن | |
| آن علی کز حسن و احسان دهر او را برگزید | تا مقام خویش را در خورد خود سازد وطن |