| چرخ نارد به حکم صدر دوران | جان نزاید به سعی چار ارکان | |
| در زمین از سخا و فضل و هنر | چون محمد تکین بغراخان | |
| آنکه شد تا سخاش پیدا گشت | بخل در دامن فنا پنهان | |
| آنکه از بیم خنجرش دشمن | همچو خنجر شدست گنگ زبان | |
| آنکه تا باد امن او بوزید | غرق عفوست کشتی عصیان | |
| آنکه بر شید و شیر نزد کفش | جود بخلست و پردلی بهتان | |
| در یمینش نهاده‌ی دعوی | در یقینش نیتجه‌ی برهان | |
| مرده با زخم پای او زفتی | زنده با جود دست او احسان | |
| از پی چشم زخم بر در جود | کرده شخص نیاز را قربان | |
| ای ز تاثیر حرمت گهرت | یافته از زمانه خلق امان | |
| فلک جود را کفت انجم | نامه‌ی جاه را دلت عنوان | |
| زیر امر تو نقش چار گهر | زیر قدر تو جرم هفت ایوان | |
| دل کفیده ز فکرت تو یقین | دم بریده ز خاطر تو گمان | |
| ابرو تیری به بخشش و کوشش | شید و شیری به مجلس و میدان | |
| تا بپیوست نهی تو بر عقل | عقلها را گسسته شد فرمان | |
| از پی کین نحس سخت بکوفت | پای قدر تو تارک کیوان | |
| دید چون کبر و همتت بگذاشت | کبر و همت پلنگ شیر ژیان | |
| بر یک انگشت همتت تنگست | خاتم نه سپهر سرگردان | |
| به مکانی رسید همت تو | کز پس آن پدید نیست مکان | |
| شمت جودت ار بر ابر عقیم | بوزد خیزد از گهر طوفان |