| خلایق بر خلافند از طبایع | یکی عطار ودیگر باز کناس | |
| چو رومی گوید از پوشش نپوشم | بجز ابریشمین پاک بی‌لاس | |
| برهنه‌ی زنگی بی غم بر افسوس | همی گوید: چه گردی گرد کرباس | |
| ز سر بر کردن این کشت از دل و خاک | چه سودش چون کند سر در سر داس | |
| چو دانه دیدی اندر خوشه رسته | ببین هم گشته زیر آسیا آس | |
| سخن کز روی حکمت گفت خواهی | جدا کن ناس را اول ز نسناس | |
| چو ناس آمد بگو حق ای سنایی | به حق گفتم ز هر نسناس مهراس |