| آب از آتش گر نزاید هرگز و هرگز نزاد | ز آتش طبعت چرا زاده‌ست چندین شعر تر | |
| شعرها پیشت چنان باشد که از شهر حجاز | با یکی خرما کسی هجرت کند سوی هجر | |
| گر چه صدرت منشاء شعرست و جای شاعران | گفتمت من نیز شعری بی تکلف ماحضر | |
| بوحنیفه گر چه بود اندر شریعت مقتدا | کس نشست از آب منسوخی سخنهای ز فر | |
| زاغ را با لحن بد هم بر شجر جایست از آنک | آشیانه‌ی بلبل تنها نباشد یک شجر | |
| گر چه استادان هنرمندند من شاگرد را | یک هنر باشد که پوشد هر چه باشد از هنر | |
| آب دریا گرچه بسیارست چو تلخست و شور | هرکرا تشنه‌ست لابد رفت باید زی شمر | |
| شیر از آهو گرچه افزونست لیکن گاه بوی | ناف آهو فضل دارد بر دهان شیر نر | |
| گر چه استادان من گفتند پیش از من ثنات | لیک پیدا نبود از پیش و پس اصل خیر و شر | |
| خانه‌ی آحاد پیشست از الوف اندر حساب | در نگر در پیشتر تا بیشتر یابی خطر | |
| یافتم تاثیر اقبال از برای آنکه کرد | اختر مدح تو اندر طالع شعرم نظر | |
| بیش از این تاثیر چبود کز ثناهای تو شد | شاه را گفت من پیش از قبولت پر درر | |
| ور خود از صدر تو یابم هیچ توقیع قبول | یافت طبعم ملک حر و شخص ملک شوشتر | |
| تا ز روی مایه مردم را نه از روی نسب | چار عنصر مادر آمد هفت سیاره پدر | |
| باد صبح ناصحت چون روز عقبا بی‌مسا | باد شام حاسدت تا روز محشر بی‌سحر | |
| بر تو فرخ باد و شایان و مبارک این سه چیز: | خلعت سلطان و شعر بنده و ماه صفر | |
| باد امرت در زمین چون چار عنصر پیش رو | باد نامت در زمان چون هفت سیاره سمر |