| ای پنجه‌ی حرص در کشیده | ناگه چو رسن سرت به چنبر | |
| در قشر بمانده کی توان دید | مقصود خلاصه‌ی مقشر | |
| از توبه و از گناه آدم | خود هیچ ندانی ای برادر | |
| سربسته بگویم ار توانی | بردار به تیغ فکرتش سر | |
| درویش کند ز راه ترتیب | نزدیکی تو به سوی داور | |
| در خلد چگونه خورد گندم | آنجا که نبود شخص نان خور | |
| بل گندمش آن گه‌ی ببایست | کز خلد نهاد پای بر در | |
| این جمله همه بدیده آدم | ابلیس نیامده ز مادر | |
| در سجده نکردنش چه گویی | مجبور بدست یا مخیر | |
| گر قادر بد خدای عاجز | ور عاجز بد خدا ستمگر | |
| کاری که نه کار تست مسگال | راهی که نه راه تست مسپر | |
| بیهوده مجوی آب حیوان | در ظلمت خویش چون سکندر | |
| کن چشمه که خضر یافت آنجا | با دیو فرشته نیست همبر |