| گه برین هم جفت باشد همچو بی دین با دروغ | گه بر آن همخوابه گردد همچو بد خو با نقار | |
| من که جان و عمر و دل درباختم در عشق او | من که جاه و مال و دین در عشق او کردم نثار | |
| بر چو من کس نا کسی را برگزیند هر زمان | اینت بی معنی نگاری وه که یارب زینهار | |
| جان من آتش همی گیرد که از دون همتی | هرکرا بیند، همی گیرد چو آب اندر کنار | |
| غیرت آنرا که چون نارنگ ده دل بینمش | گر به سینه صد دلستی خون شدستی چون انار | |
| بنده از وی آمنم زیرا که روزی بیشک‌ست | در طویله‌ی عشوه‌ی او صد کس اندر انتظار | |
| در حرم هر کس در آید لیک از روی شرف | نیست یک کس را مسلم در حرم کردن شکار | |
| باز اگر چند این چنین ست او ولیک این به بود | کاش اندر سنگ باشد پنبه‌ای در پنبه‌زار | |
| بید باری ایمنست از زحمت هر کس ولی | سنگ نااهلان خورد شاخی که دارد میوه بار |