| دیدار با تو با چشم تو در شخص تو جفت است | چشمت به مثل کار و درو علم چو دیدار | |
| بی طاعت دانا به سوی عقل خدای است | بی طاعت دانا نبود هرگز دیار | |
| در طاعت یزدان است این چرخ به گشتن | آباد بدین است چنین گنبد دوار | |
| وز طاعت خورشید همی روز و شب آید | کوسوی خرد علت روز است و شب تار | |
| وین ابر خداوند جهان را به هوا بر | بنده‌است و مطیع است به باریدن امطار | |
| بی طاعتی، ای مرد خرد، کار ستور است | عار است مرا زین خود اگر نیست تو را عار | |
| یک سو بکش از راه ستوری سرا گر چند | کاین خلق برفتند بر آن ره همه هموار | |
| در سخره و بیگار تنی از خور و از خواب | روزی برهد جان تو زان سخره و بیگار | |
| امروز پر از خواب و خمار است سر تو | آن روز شوی، ای پسر، از خواب تو بیدار | |
| بیداریت آن روز ندارد، پسرا، سود | دستت نگرد چیز مگر طاعت و کردار | |
| بی طاعتی امروز چو تخمی است کز آن تخم | فردا نخوری بار مگر انده و تیمار | |
| این خلق بکردند به یک ره چو ستوران | روی از خرد و طاعت، ای یارب زنهار! | |
| ای آنکه تو را یار نبوده‌است و نباشد | بر طاعت تو نیست کسی جز تو مرا یار | |
| در طاعت تو جان و تنم یار خرد گشت | توفیق تو بوده‌است مرا یار و نگهدار |