| این گور تو چنان که رسول خدای گفت | یا روضه‌ی بهشت است یا کنده‌ی سعیر | |
| بهتر رهی بگیر که دو راه پیش توست | سوی بهینه راه طلب کن یکی خفیر | |
| در راه دین حق تو به رای کسی مرو | کو را ز رهبری نه صغیر است و نه کبیر | |
| بی حجت و بصارت سوی تو خویشتن | با چشم کور نام نهاده‌است بوالبصیر | |
| بنگر که خلق را به که داد و چگونه گفت | روزی که خطبه کرد نبی بر سر غدیر | |
| دست علی گرفت و بدو داد جای خویش | گر دست او گرفت تو جز دست او مگیر | |
| ای ناصبی اگر تو مقری بدین سخن | حیدر امام توست و شبر وانگهی شبیر | |
| ور منکری وصیت او را به جهل خویش | پس خود پس از رسول نباید تو را سفیر | |
| علم علی نه قال و مقال است عن فلان | بل علم او چو در یتیم است بی‌نظیر | |
| اقرار کن بدو و بیاموز علم او | تا پشت دین قوی کنی و چشم دل قریر | |
| آب حیات زیر سخن‌های خوب اوست | آب حیات را بخور و جاودان ممیر | |
| پندیت داد حجت و کردت اشارتی | ای پور، بس مبارک پند پدر پذیر |