| فتنه چه شدی چنین بر این خاک؟ | یک ره برکن سوی فلک سر | |
| از گوهر و از نبات و حیوان | برخاک ببین سه‌خط مسطر | |
| هفت است قلم مر این سه خط را | در خط و قلم به عقل بنگر | |
| بندیش نکو که این سه خط را | پیوسته که کرد یک به دیگر | |
| گشتنت ستوروار تا کی | با رود و می و سرود و ساغر؟ | |
| خرسند شدی به خور ز گیتی | زیرا تو خری جهان چرا خور | |
| بررس ز چرا و چون، چرائی | شادان به چرا چو گاو لاغر؟ | |
| بندیش که کردگار گیتی | از بهر چه آوریدت ایدر | |
| بنگر به چه محکمی ببسته‌است | مرجان تو را بدین تن اندر | |
| او راست به‌پای بی‌ستونی | این گنبد گردگرد اخضر | |
| چون کار به بند کرد، بی‌شک | پر بند بود سخنش یکسر | |
| چون چنبر بی‌سر است فرقان | خیره چه دوی به گرد چنبر؟ | |
| با بند مچخ که سخت گردد | چون باز بتابی از رسن سر | |
| گاورسه چو کرد می ندانی | بایدت سپرد زر به زرگر | |
| پیدا چو تن تو است تنزیل | تاویل درو چو جان مستر | |
| گویند که پیش، ازین گهر کوفت | در ظلمت، زیر پی سکندر | |
| امروز به زیر پای دین است | اندر ظلمات غفلت و شر | |
| هزمان بزند بعاد ما را | از مغرب حق باد صرصر | |
| سوراخ شده است سد یاجوج | یک چند حذر کن ای برادر | |
| بر منبر حق شده است دجال | خامش بنشین تو زیر منبر |