| نزدیک او اگر خطرش هستی | یک شربت آب کی خوردی کافر | |
| الفنج گاه توست جهان، زینجا | برگیر زود زاد ره محشر | |
| بل دفتری است این که همی بینی | خط خدای خویش بر این دفتر | |
| منکر مشو اشارت حجت را | زیرا هگرز حق نبود منکر | |
| خط خدای زود بیاموزی | گر در شوی به خانه‌ی پیغمبر | |
| گر درشوی به خانه‌ش، بر خاکت | شمشاد و لاله روید و سیسنبر | |
| ندهد خدای عرش در این خانه | راهت مگر به راهبری حیدر | |
| حیدر، که زو رسید و ز فخر او | از قیروان به چین خبر خیبر | |
| شیران ز بیم خنجر او حیران | دریا به پیش خاطر او فرغر | |
| قولش مقر و مایه‌ی نور دل | تیغش مکان و معدن شور و شر | |
| ایزد عطاش داد محمد را | نامش علی شناس و لقب کوثر | |
| گرت آرزوست صورت او دیدن | وان منظر مبارک و آن مخبر | |
| بشتاب سوی حضرت مستنصر | ره را ز فخر جز به مژه مسپر | |
| آنجاست دین و دنیا را قبله | وانجاست عز و دولت را مشعر | |
| خورشید پیش طلعت او تیره | گردون بجای حضرت او کردر | |
| ای یافته به تیغ و بیان تو | زیب و جمال معرکه و منبر | |
| بی‌صورت مبارک تو، دنیا | مجهول بود و بی‌سلب و زیور | |
| معروف شد به علم تو دین، زیرا | دین عود بود و خاطر تو مجمر | |
| ای حجت زمین خراسان، زه! | مدح رسول و آل چنین گستر | |
| ای گشته نوک کلک سخن گویت | در دیده‌ی مخالف دین نشتر |