ای شده چاکر آن درگه انبوه بلند

عمر را بند کن از علم و ز طاعت که تو را علم با طاعت تو قید دوان عمر تواند
بر سر و پای زمانه‌ی گذران مرد حکیم بهتر از علم و زطاعت ننهد قید و کمند
خاطرت زنگ نگیرد نه سرت خیره شود گر بگیرد دل هشیار تو از حکمت پند