| هر کس که نیلفنجد او بصیرت | فرداش به محشر بصر نباشد | |
| بپسیچ هلا زاد و، کم نباید | از یک تنه گر بیشتر نباشد | |
| زیرا که بترسد ز ره مسافر | هر گه که پسیچ سفر نباشد | |
| ایمن ننشیند ز بیم رفتن | تا سفره‌ش پر خشک و تر نباشد | |
| بپذیر ز حجت سخن که شعرش | بی‌فایده و بی‌غرر نباشد | |
| همچون سخن او به سوی دانا | بوی گل و باد سحر نباشد |