| به حرب اهل ضلالت ز بهر کشتن جهل | سخنت را چو برنده حسام باید کرد | |
| کمانت خاطر و حجت سپرت باید ساخت | ز نکته‌های نوادر سهام باید کرد | |
| چو ناصبی معربد دلام خواهد ساخت | تو را جزای دلامش دلام باید کرد | |
| مسافرند همه خلق و نیستند آگاه | که می نوای شراب و طعام باید کرد | |
| ز بهر کردن بیدار جمع مستان را | یکی منادی برطرف بام باید کرد | |
| که «چند خسپید ای بیهشان چو وقت آمد | که تیغ جهل همی در نیام باید کرد» | |
| بکام و ناکام از بهر زاد راه دراز | زمین به زیر کیت زیر گام باید کرد | |
| به زیر آتش اندیشه زاد باید پخت | زعلم حق زبان را زمام باید کرد | |
| چو بی‌نظامی دین را نظام خواهی داد | نظام دینی دون بی‌نظام باید کرد | |
| زبانت اسپ کنی چونت راه باید رفت | بگاه تشنه کف دست جام باید کرد | |
| چرا چو سوی تو نامه پیام بفرستد | تو را به هر کس نامه پیام باید کرد؟ | |
| اگر کسی را اسپ است یا غلام تو را | روانت بنده‌ی اسپ و غلام باید کرد؟ | |
| گر آب روی همی بایدت، قناعت را | چو من به نیک و بد اندر امام باید کرد | |
| وگرنه همچو فلان و فلان به بی‌شرمی | به پیش خلق رخان چون رخام باید کرد | |
| محال باشد اگر مر کریم را به طمع | ثنای بی‌خردان و لام باید کرد | |
| جهان پر از خس و پرخار و پر ورام شده‌است | تو را کلام همی بی‌ورام باید کرد | |
| وگر نصیحت را روی نیست، خاموشی | ز نیک و بدت به برهان لثام باید کرد | |
| به زاد این سفرت سخت کوش باید بود | که این همی سوی دارالسلام باید کرد | |
| بجوی امام همامی از اهل‌بیت رسول | که خویشتنت چنو می همام باید کرد | |
| تو را اگر نبود ناصحی امام امروز | بسی که فردا «ای وای مام» باید کرد |