| شد بی‌حساب کشور جانها خراب از او | ترک است و تندخو چه عجب بی حساب از او | |
| پروانه یک زمان دگر زنده بیش نیست | ای شمع سرکشی مکن و رخ متاب از او | |
| سر در نقاب خواب کش ای بلهوس که تو | بی‌یار زنده‌ای و نداری حجاب از او | |
| تا پرده برگرفت ز ماه تمام خویش | رو زردی تمام کشید آفتاب از او | |
| وحشی که نیم کشته به خون می‌تپد ز تو | با جان مگر برون رود این اضطراب از او |