چو این پیغامها در گوش کردم | بکلی ترک عقل و هوش کردم | |
ز شوقش آتشی در جانم افتاد | دلم دریای خون از دیده بگشاد | |
ولی میداد هردم دل گوائی | که با او زود یابم آشنائی | |
دو روزی گر دلی خرم نباشد | چو دولت یار باشد غم نباشد |
چو این پیغامها در گوش کردم | بکلی ترک عقل و هوش کردم | |
ز شوقش آتشی در جانم افتاد | دلم دریای خون از دیده بگشاد | |
ولی میداد هردم دل گوائی | که با او زود یابم آشنائی | |
دو روزی گر دلی خرم نباشد | چو دولت یار باشد غم نباشد |