به عشقت ای دلارا نگروستم | نوید وصل تو تا نشنوستم | |
بدل تخم وفایت کشتم آخر | بجز اندوه و خواری ندروستم |
□
خوش آنساعت که دیدار ته وینم | کمند عنبرین تار ته وینم | |
نوینه خرمی هرگز دل مو | مگر آن دم که رخسار ته وینم |
□
دلم دور است و احوالش ندونم | کسی خواهد که پیغامش رسونم | |
خداوندا ز مرگم مهلتی ده | که دیداری بدیدارش رسونم |
□
بوره یکدم بنالیم و بسوجیم | از آنرویی که هر دو تیره روجیم | |
ته بلبل حاش لله مثل مو نی | نبو جز درد و غم یک عمر روجیم |
□
دلم دردین و نالین چه واجم | رخم گردین و خاکین چه واجم | |
بگردیدم به هفتاد و دو ملت | بصد مذهب منادین چه واجم |
□
از آن انگشت نمای روزگارم | که دور افتاده از یار و دیارم | |
ندونم قصد جان کردن بناحق | بجز بر سرزدن چاره ندارم |
□
از آن دلخسته و سینه فگارم | که گریان در ته سنگ مزارم | |
بواجندم که ته شوری نداری | سرا پا شور دارم شر ندارم |
□
بدل درد غمت باقی هنوزم | کسی واقف نبو از درد و سوزم | |
نبو یک بلبل سوته به گلشن | به سوز مو نبو کافر به روزم |
□
فلک کی بشنود آه و فغانم | بهر گردش زند آتش بجانم | |
یک عمری بگذرانم با غم و درد | بکام دل نگردد آسمانم |
□
نذونی ای فلک که مستمندم | وامو پر بد مکه که دردمندم | |
بیک گردش که میکردی ببینی | چو رشته مو بسامانت ببندم |