چون نیست ما را با او وصالی | کاجی بکویش بودی مجالی | |
زین به چه باید ما را که آید | از خاک کویش باد شمالی | |
همچون هلالی گشتم چو دیدم | بر طرف خورشید مشکین هلالی | |
جانم ز جانان سر بر نتابد | کز جان نباشد تن را ملالی | |
از شوق لعلش دل شد چو میمی | وز عشق زلفش قد شد چو دالی | |
در چنگ زلفش دل پای بندی | بر خاک کویش جان پایمالی | |
دانی که چونم دور از جمالش | از مویه موئی وز ناله نالی | |
هر شب خیالش آید به پیشم | شخص ضعیفم بیند خیالی | |
آنکس چه داند حال ضعیفان | کو را نبودست یکروز حالی | |
میرفت خواجو با خویش میگفت | کان شد که با او بودت وصالی |