تشنهام تا بکی آخر بده آبی ساقی
|
|
فی حشای اضطرمت نایرة الا شواق
|
عمر باقی بر صاحبنظران دانی چیست
|
|
آنچه از بادهی دوشینه بماند باقی
|
عنت الورق علی قلقلة الاقداح
|
|
و لنا القرقف فی بلبلة الاحداق
|
گر گل از گل بدمد بیدل جان افشانرا
|
|
صحف تکتب بالدمع علیالاوراق
|
ایکه هستی ز نظر غایب و حاضر در دل
|
|
فیالکری طیفک ما غاب عن اماق
|
تو اگر فتنه دور قمری نادر نیست
|
|
که به رخسار چو مه نادرهی آفاقی
|
گرچه روزی به نهایت رسد ایام بقا
|
|
فیالهوی لا تتناهی طرق العشاق
|
سر برای تو که هم دردی و هم درمانی
|
|
جان فدای تو که هم زهری و هم تریاقی
|
ان للمغرم فیالنشوة صحوا رفقا
|
|
لا تلوموا واعینوا زمرا لفساق
|
دلق از رق بمی لعل گرو کن خواجو
|
|
که مناسب نبود عاشقی و زراقی
|
جام می گیر که بر بام سماوات زنیم
|
|
علم مرشدی و نوبت به اسحاقی
|