یا حادیالنیاق قد ذبت فیالفراق
|
|
عرج علی اهیلی و اخبرهم اشتیاقی
|
بشنو نوای عشاق از پرده سپاهان
|
|
زانرو که در عراقست آن لعبت عراقی
|
یا مشرب المحیا قم واسقنا الحمیا
|
|
فالعیش قد تهیا والوصل فیالتلاقی
|
بنشاند باد بستان مجلس بدل نشانی
|
|
برد آب آب و آتش ساقی بسیم ساقی
|
قد طاب وقت شربی یا من یروم قربی
|
|
فیالیل اذ تهیا مع منیتی اغتباقی
|
ساقی بده کزین می در بزم دردنوشان
|
|
گر باقیست جامی آنست عمر باقی
|
فی الراح ارتیاحی لا اسمع اللواحی
|
|
لکن مع الملاحی اشرب علیالسواقی
|
من رند و می پرستم پندم مده که مستم
|
|
کز دست کس نگیرم جز می ز دست ساقی
|
یا منیة المتیم صل عاشقیک وارحم
|
|
فالقلب مستهام من شدة الفراقی
|
دور از رخت چو خواجو دورم ز صبر و طاقت
|
|
لیکن بطاق ابرو از دلبران تو طاقی
|