ای تنم کرده ز غم موئی و در مو زده خم
|
|
وی دلم یک سر مو وز سر موئی شده کم
|
گر دلم باک ندارد ز غم عشق چه باک
|
|
ور غمم دست ندارد ز دل خسته چه غم
|
هم دل گرم گرم نیست درین ره همدل
|
|
هم دم مرد گرم نیست درین غم همدم
|
پیش چشمم ز حیا آب شود چشمهی نیل
|
|
وانگه از نیل سرشکم برود آب بقم
|
ای بصد وجه رخ خوب تو وجهی ز بهشت
|
|
وی بصد باب سرکوی تو بابی زارم
|
چون کنم وصف جمالت که دو رویست ورق
|
|
زانکه بی خون حرامی نبود وصل حرم
|
از تو چون صبر کنم زانکه نگردد ممکن
|
|
صبر درویش ز الطاف خداوند کرم
|
خیز خواجو که چو پرگار به سر باید گشت
|
|
هر که در دایرهی عشق نهادست قدم
|