| هیچ روئی نیست کز چرخ سیه رو زرد نیست | کار هیچ آزادهئی زین آسیا برگرد نیست | |
| در جهان مردی نمیبینم که از دردی جداست | یک طربناکست برگردون و آنهم مرد نیست | |
| گر نه بوی دوستان آرد نسیم بوستان | باد پندارش که آخر گنج باد آورد نیست | |
| سرد باشد هر که او بی مهرروئی دم زند | چون دم مهر از دل گرمست از آنرو سرد نیست | |
| درد دل را گفتم از وصلش دوا سازم ولیک | دردمندان محبت را دوا جز درد نیست | |
| بی فروغ طلعتش گو مه ز مشرق بر میا | کامشبم پروای آن تنها رو شبگرد نیست | |
| چون غبار هستیم بنشست گفتم روشنست | کز من خاکی کنون برهیچ خاطر گرد نیست | |
| کی گمان بردم که هر چند از جهان خون میخورم | در جهان کس نیست کو خون منش در خورد نیست | |
| تا نپنداری که خواجو با رخ زردست و بس | هیچ روئی نیست کز چرخ سیه رو زرد نیست |