| نشان بی نشانان بی نشانیست | زبان بی زبانان بی زبانیست | |
| دوای دردمندان دردمندیست | سزای مهربانان مهربانیست | |
| ورای پاسبانی پادشاهیست | بجای پادشاهی پاسبانیست | |
| چو جانان سرگران باشد بپایش | سبک جان در نیفشاندن گرانیست | |
| خوش آن آهوی شیرافکن که دایم | توانائی او در ناتوانیست | |
| مگر پیروزه‌ی خط تو خضرست | که لعلت عین آب زندگانیست | |
| بلی صورت بود عنوان معنی | نه اینصورت که سر تا سر معانیست | |
| سحر فریاد شب خیزان درین راه | تو پنداری درای کاروانیست | |
| خط زرنگاریت بر صفحه‌ی ماه | سوادی از مثال آسمانیست | |
| مغان زنده دلرا خوان که در دیر | مراد از زندخوانی زنده خوانیست | |
| چو خواجو آستین برعالم افشان | که شرط رهروان دامن فشانیست |