دلا چون کس نخواهد ماند دایم هم نمانی تو
|
|
قدم در نه اگر هستی طلبکار معانی تو
|
گرفتم صد هزاران علم در مویی بدانستی
|
|
چو مرگت سایه اندازد سر مویی چه دانی تو
|
چو کامت بر نمیآید به ناکامی فرو ده تن
|
|
که در زندان ناکامی نیابی کامرانی تو
|
به چیزی زندگی باید که نبود زین جهان لابد
|
|
که تا چون زین جهان رفتی بدان زنده بمانی تو
|
وگر زنده به دنیا باشی ای غافل در آن عالم
|
|
بمانی مرده و هرگز نیابی زندگانی تو
|
اگر تو پر و بال دنیی و عقبی بیندازی
|
|
خطابت آید از پیشان که هرچ آن جستی آنی تو
|
بلی هر دم پیامت آید از حضرت که ای محرم
|
|
چو حیلایموتی تو چرا بر خود نخوانی تو
|
چو گشتی زین خطاب آگاه جانت را یقین گردد
|
|
که سلطان جهانافروز دارالملک جانی تو
|
زهی عطار کز بحر معانی چون مدد داری
|
|
توانی کرد هر ساعت بسی گوهرفشانی تو
|