ای سیه گر سپید کاری تو | سرخ رویی و سبز داری تو | |
من به جان سوختم بگو آخر | با شب و روز در چه کاری تو | |
روز به کار تو کی توانم برد | زانکه بس بوالعجب نگاری تو | |
کار ما را قرار می ندهی | دلبری سخت بی قراری تو | |
نیست بویی ز وصل تو کس را | زانکه همرنگ روزگاری تو | |
غم من خور که غم بخورد مرا | راستی نیک غمگساری تو | |
زان سبب شادمانی از غم من | که ازین غم خبر نداری تو | |
بلبل شاخ عشق عطار است | گر به خوبی گل بهاری تو |