جنس گران بهای خود ارزان نمیکنی
|
|
یعنی بهای بوسه به صد جان نمیکنی
|
روزی نمیشود که برغم شکرفروش
|
|
از خنده شره را شکرستان نمیکنی
|
برکس نمیکنی نظر ای ترک شوخ چشم
|
|
کاو را هلاک خنجر مژگان نمیکنی
|
ای یوسف عزیز سفر کرده تا به کی
|
|
از مصر رو به جانب کنعان نمیکنی
|
گر بنگری به چشمهی نوشین خویشتن
|
|
دیگر خیال چشمهی حیوان نمیکنی
|
دستی نمیکشی به سر زلف خود چرا
|
|
عنبر به جیب و مشک به دامان نمیکنی
|
یارب چه قاتلی تو که فردای رستخیز
|
|
تعیین خون بهای شهیدان نمیکنی
|
با خط چون بنفشه و رخسار چون سمن
|
|
جایی نمیروی که گلستان نمیکنی
|
تا کی فروغی از غم او جان نمیدهی
|
|
دشوار خویشتن ز چه آسان نمیکنی
|