| من ساده پرست و باده نوشم | فرمان بر پیر می فروشم | |
| مستغرق لجه‌ی شرابم | مستوجب مژده‌ی سروشم | |
| بر گردش ساقی است چشمم | بر پرده‌ی مطرب است گوشم | |
| آن جا که پیاله‌ای، خرابم | و آن جا که ترانه‌ای، خموشم | |
| من گوش ز بانگ نی شنیدم | من چشم ز جام می نپوشم | |
| هم آتش می بسوخت مغزم | هم ناله نی ببرد هوشم | |
| در کردن توبه سست کیشم | در خوردن باده سخت کوشم | |
| عشرت طلب و نشاط جویم | ساغر به کف و سبو به دوشم | |
| جز پیر مغان نمی‌شناسم | جز قول بتان نمی‌نیوشم | |
| از طعن کسی نمی‌خراشم | وز کرده‌ی خود نمی‌خروشم | |
| تا روز جزا کشد فروغی | کیفیت باده‌های دوشم |