هر دل شیدا که شد به روی تو مایل
|
|
باز نگردد به صدهزار دلایل
|
سرو فرازنده از قیام تو بی پا
|
|
مهر فروزنده از جمال تو زایل
|
حلقهی گیسوی تو کمند مجانین
|
|
جلوهی بالای تو بلای قبایل
|
پردهی تن را به دست شوق دریدیم
|
|
تا نشود در میان ما و تو حایل
|
واسطه را با تو هیچ رابطهای نیست
|
|
کس به وصال تو چون رسد به وسایل
|
عشق صدا میزند به کافر و ممن
|
|
باده طرب میدهد به منکر و قایل
|
ای که ندیدی مقام عاشق و معشوق
|
|
عزت منعم ببین و ذلت سایل
|
دم نتوان زد به مجلسی که در آن جا
|
|
مهر خموشی زدند بر لب قایل
|
من نه کنون پا نهادهام به خرابات
|
|
بر سر این کوچه بودهام از اوایل
|
آن که نشوید به باده خرقهی تقوی
|
|
پاک نخواهد شدن ز عین رذایل
|
کی ز تو شیرین شود مذاق فروغی
|
|
بی کرم خسرو خجسته خصایل
|
چشم و چراغ ستاره ناصردین شاه
|
|
آن که به گوش فلک کشیده قنایل
|