آه و دردا که شبیخون اجل
|
|
در زد آتش به شبستان اسد
|
بدل نغمهی عنقاست کنون
|
|
نغمهی جغد بر ایوان اسد
|
اسدالله عجم خواند علیش
|
|
که علی بود ز اقران رسد
|
لاجرم خیبر خزران بگشاد
|
|
ذوالفقار کف رخشان اسد
|
لاجرم ز ابلق چربآخور چرخ
|
|
دل دلی داشت خم ران اسد
|
بود معن عرب و سیف یمن
|
|
در کرم هندوی دربان اسد
|
گر اسد خانهی خورشید نهند
|
|
داشت خورشید کرم خان اسد
|
تاج بخش ملک مشرق بود
|
|
این نه بس باشد برهان اسد
|
مشتری ساختی از جرم زحل
|
|
مسن خنجر بران اسد
|
باز مریخ ز مهر افکندی
|
|
ساخت زر بر تن یکران اسد
|
باز زهره به عطار بردی
|
|
نامهی جود به عنوان اسد
|
باز مه بودی هر ماه دوبار
|
|
گاه خوان گاه نمکدان اسد
|
آسمان کردی بر گنج کمال
|
|
حمل و ثور دو قربان اسد
|
مهر و مه بود چو جوزا دو بدو
|
|
خادم طالع سرطان اسد
|
کمتر از داس سر سنبله بود
|
|
اسد چرخ به میزان اسد
|
نیش عقرب شده و قوس قزح
|
|
هم کمان هم سر پیکان اسد
|
مجلسش کعبه و انداخته دلو
|
|
خلق در زمزم احسان اسد
|
بخت بر کوس فلک بستی پوست
|
|
از تن جدی به فرمان اسد
|
وز فم الحوت نهادی دندان
|
|
بر سر ترکش ترکان اسد
|
سالها قصد فلک داشت مگر
|
|
جنبش رای فلکسان اسد
|
اسدا کنون چو اسد بر فلک است
|
|
ای فلک جان تو و جان اسد
|
فلکی بین شده بالای فلک
|
|
اسدی بین شده مهمان اسد
|
دشمن نیک اسد خوانندم
|
|
دوستان بد نادان اسد
|
به خدائی که فرستاد از عرش
|
|
آیت عاطفه در شان اسد
|
به خدائی که رقوم حسنات
|
|
کرد توقیع به دیوان اسد
|
به خدائی که اسد را ز فلک
|
|
بگذرانید ز امکان اسد
|
به خدائی که اسد را به بهشت
|
|
بسانید ز ایمان اسد
|
که به شروان ز دلم سوختهتر
|
|
هیچ دل نیست ز هجران اسد
|
علم الله که ز من غمزهدهتر
|
|
هیچکس نیست ز اخوان اسد
|
اشکها راندم و گر حاضر می
|
|
تعزیت داشتمی آن اسد
|
عاریت خواستمی گوهر اشک
|
|
ز ابر دست گهر افشان اسد
|
حاش لله که سماتت ورزم
|
|
چون خزان بینم نیسان اسد
|
عبرت آید دل ویران مرا
|
|
دیدن خانهی ویران اسد
|
گرچه در مدت چل سال تمام
|
|
بینیازی بدم از نان اسد
|
لیک چون من به همه شروان کیست
|
|
که نبد ریزه خور خوان اسد
|
ز آن همه ریزه خوران یک کس نیست
|
|
شاکر جود فراوان اسد
|
لیکن از گفتهی خاقانی ماند
|
|
نام جاوید ز دوران اسد
|