| اگرچه بریده پرم، جای شکر است | که بند قفس سخت محکم ندارم | |
| برآرم پر و برپرم کشیانه | به از قبه‌ی چرخ اعظم ندارم | |
| نه خاقانیم گر همی عزم تحویل | مصمم از این کلبه‌ی غم ندارم | |
| مرا پای بسته است خاقانی ایدر | چرا عزم رفتن مصمم ندارم | |
| همانا که این رخصت از بهر خدمت | ز درگاه صدر معظم ندارم | |
| امام امم ناصر الدین که در دین | امامت جز او را مسلم ندارم | |
| براهیم خوش‌نام کز مدحش الا | صفات براهیم ادهم ندارم | |
| فلک خورد سوگند بر همت او | که در کون جز تو مقدم ندارم | |
| ز خصمی که ناقص فتاده است نفسش | کمال تو را هیچ مبهم ندارم | |
| گر او هست دجال خلقت برغمش | تو را کم ز عیسی مریم ندارم | |
| وگر فعل ارقم کند من که چرخم | زمرد جز از بهر ارقم ندارم | |
| زهی دین طرازی که بی‌نقش نامت | در آفاق یک حرف معجم ندارم | |
| از آنگه که خاک درت سرمه کردم | به چشم سعادت درون نم ندارم | |
| اگرچه ز انصاف با دشمن و دوست | دم مدح رانم سر ذم ندارم | |
| به دنبال تو چون سگی برنیایم | که طبع هنر کم ز ضیغم ندارم | |
| اگر تن به حضرت نیارم عجب نی | که رخشی سزاوار رستم ندارم | |
| رخ از آب زمزم نشویم ازیرا | که آلوده‌ام روی زمزم ندارم | |
| ز صدر تو گر غائبم جز به شکرت | زبان بر ثنای دمادم ندارم | |
| دعاهات گفتم به خیرات بپذیر | اگرچه دعای مقسم ندارم |