خاکم که مرا منی نیابی
|
|
بادم که مرا تنی نیابی
|
هیچم به عیار تو دو جو کم
|
|
گر بر محکم زنی نیابی
|
دشمن کامم ز دوستداریت
|
|
وز من دم دشمنی نیابی
|
چون من تو شدم تو زی مغان شو
|
|
کنجا توئی و منی نیابی
|
چون سایه مرا به تیرگی جوی
|
|
کاندر ره روشنی نیابی
|
گفتی که چه نامی از دلت پرس
|
|
کز من صفت منی نیابی
|
نقش الحجر دل تو نامم
|
|
جز عاشق گلخنی نیابی
|
بار دل من توئی که جز گل
|
|
بار گل خوردنی نیابی
|
در سینهی آتشین طلب دل
|
|
کاندر بر سوسنی نیابی
|
دل تافته شد مجوی ازو صبر
|
|
کز آتش آهنی نیابی
|
پیروزهی چرخ را از آهم
|
|
جز رنگ خماهنی نیابی
|
خاقانی را چنان مکن گم
|
|
کانگه که طلب کنی نیابی
|