ز باغت بجز بوی و رنگی نبینم | خود آن بوی را هم درنگی نبینم | |
زهی هم تو هم عشق تو باد و آتش | که خود در شما آب و سنگی نبینم | |
چه دریاست عشقت که هرچند در وی | صدف جویم الا نهنگی نبینم | |
همه خلق در بند بینم پس آخر | به همت یک آزاد رنگی نبینم | |
چو خاقانی از بهر صید دل خود | به از تیر مژگان خدنگی نبینم |