من در طلب یارم ز اغیار نیندیشم
|
|
پایم به سر گنج است از مار نیندیشم
|
صبرم به عیار او هیچ است و دو جو کمتر
|
|
من هم جو زرینم کز نار نیندیشم
|
جوجو شدم از عشقش او جو به جو این داند
|
|
او را به جوی زین غم غمخوار نیندیشم
|
گر زان رخ گندمگون اندک نظری یابم
|
|
زین جان که جوی ارزد بسیار نیندیشم
|
خاکی دل من خون شد ور خون من اندیشد
|
|
اندیشم از آزارش ز آزار نیندیشم
|
گر هیچ رسد بر دل دندان سگ کویش
|
|
تشریف سر دندان هر بار نیندیشم
|
ور جان ز بن دندان در عرض لبش آرم
|
|
هم پیشکشی دانم بازار نیندیشم
|
گر کار من از عشقش با شحنه و دار افتد
|
|
از شحنه نترسم من وز دار نیندیشم
|
گر با سر تیغ افتد کار سر خاقانی
|
|
بر تیغ سر اندازم وز کار نیندیشم
|