ای جفت دل من از تو فردم | وی راحت جان ز تو به دردم | |
تا با دل و جان من تو جفتی | من از دل و جان خویش فردم | |
رنجی که من از پی تو دیدم | دردی که من از غم تو خوردم | |
بر کوه بیازمای یکبار | تا بشناسی که من چه کردم | |
من شاخ وفا و مردمی را | کی چون تو شکسته بیخ نردم | |
داو دل و جان نهم به عشقت | در شدره اوفتاد نردم | |
ای سرو سهی که در فراقت | چون زرین نال زار و زردم | |
بیجاده اشارت در تو | رخسار چو کهربای زردم | |
با لشکر هجر تو همه سال | ز امید وصال در نبردم | |
با آتش و آب دیده و دل | گرد در تو چو باد گردم | |
بر رهگذر بلاست وصلت | در رهگذر بلا نبردم | |
عشق تو به جان خویش دادم | تا عمر به سر شود به دردم | |
خاقانی بیاموزد در عشق | بسیار خیال گرم و سردم |