| به صفت، عاشق جمال توایم | به خبر، فتنه‌ی خیال توایم | |
| خام پندار سوخته جگران | در هوس پختن وصال توایم | |
| چه عجب گر ز وصل محرومیم | ما کجا محرم جمال توایم | |
| غرقه‌ی عشق و تشنه‌ی وصلیم | که آرزومند زلف و خال توایم | |
| رد مکن خشک جان من بپذیر | که برآورد خشک سال توایم | |
| جای تو در دل شکسته‌ی ماست | که تو ریحان و ما سفال توایم | |
| از پی خدمت پدید آئیم | که تو عیدی و ما هلال توایم | |
| به سلامیت درد سر ندهیم | زان که ترسنده از ملال توایم | |
| همه تن چشم و سوی تو نگران | کعبتین‌وار دستمال توایم | |
| گفت خاقانی ارچه هیچ کسیم | خاری از گلبن کمال توایم |