گفتم آه آتشین بس کن، نه من خاک توام | نه مسلسل همچو آبم تا هوسناک توام | |
مهرهی افعی است آن لب زهر افعی باک نیست | ای گوزن آسا نه من زنده به تریاک توام | |
گفت هجرت تلخ وانگه خوشدلی آن من است | من به داغ این حدیث از خوی بیباک توام | |
بس که سربسته چو غنچه دردسر دارم چو بید | چون شکوفه نشکفم کز سرو چالاک توام | |
خاک شهرت میبری کاب و هوا نگزایدت | با خودم بر کاخر از روی هوا خاک توام | |
قفل مهر از سینه چون برداشتی خاقانیا | نه کلید گنج خانهی خاطر پاک توام |