دردی که مرا هست به مرهم نفروشم
|
|
ور عافیتش صرف دهی هم نفروشم
|
بگداخت مرا مرهم و بنواخت مرا درد
|
|
من درد نوازنده به مرهم نفروشم
|
ای خواجه من و تو چه فروشیم به بازار
|
|
شادی بفروشی تو و من غم نفروشم
|
رازی که چو نای از لب یاران ستدم من
|
|
از راه زبان بر دل همدم نفروشم
|
آری منم آن نای زبان گم شده کاسرار
|
|
الا ز ره چشم به محرم نفروشم
|
چون نای شدم سر چو زبان گم شده خواهم
|
|
تا پیش ز کس دم نخرم دم نفروشم
|
من نیست شدم نیست شدن مایهی هستی است
|
|
این نیست به هستی ابد کم نفروشم
|
کو تیغ که مفتاح نجات است سرم را
|
|
کان تیغ به صد تاج سر جم نفروشم
|
لب خنده زنان زهر سر تیغ کنم نوش
|
|
زهری که به صد مهرهی ارقم نفروشم
|
دستار به سرپوش زنان دادم و حقا
|
|
کنرا به بهین حلهی آدم نفروشم
|
زان مقنعه کان شاه به بهرام فرستاد
|
|
یک تار به صد مغفر رستم نفروشم
|
زین خام که دارد جگر پخته تریزش
|
|
پرزی به هزار اطلس معلم نفروشم
|
این یک شبه خلوت که به هر هفته مرا هست
|
|
حقا که به شش روز مسلم نفروشم
|
گفتی نکنی خدمت سلطان، نکنم نی
|
|
یک لحظه فراغت به دو عالم نفروشم
|
گویند که خاقانی ندهد به خسان دل
|
|
دل کو سگ کهف است به بلعم نفروشم
|
بر کور دلان سوزن عیسی نسپارم
|
|
بر پردهدران رشتهی مریم نفروشم
|