از هستی خود که یاد دارم | جز سایه نماند یادگارم | |
ور سایه ز من بریده گردد | هم نیست عجب ز روزگارم | |
چون یار ز من برید سایه | چون سایه ز من رمید یارم | |
از همنفسان مرا چراغی است | زان هیچ نفس زدن نیارم | |
زان بیم که از نفس بمیرد | در کام نفس شکسته دارم | |
چون همنفسی کنم تمنا | بر آینه چشم برگمارم | |
ترسم ز نفاق آینه هم | زان نتوانم که دم برآرم | |
خاقانیوار وام ایام | از کیسهی عمر میگزارم |