دلبر آن به که کسش نشناسد
|
|
نوبر آن به که خسش نشناسد
|
ماه سی روزه به از چارده شب
|
|
که نه سگ نه عسسش نشناسد
|
مست به عاشق و پوشیده چنانک
|
|
کس خمار هوسش نشناسد
|
دل هم از درد به جانی به از آنک
|
|
هر طبیبی مجسش نشناسد
|
بخبخ آن بختی سرمست که کس
|
|
های و هوی جرسش نشناسد
|
کو سواری که شود کشتهی عشق
|
|
عقل داغ فرسش نشناسد
|
عاشق از روی شناسی به بلاست
|
|
خرم آن کس که کسش نشناسد
|
عشق را مرغ هوائی باید
|
|
کاین هوا گون قفسش نشناسد
|
استخوانی طلبد جان همای
|
|
که به صحرا مگسش نشناسد
|
آسمان هرچه بزاید بکشد
|
|
زانکه فریاد رسش نشناسد
|
روستم بین که به خون ریز پسر
|
|
کند آهنگ و پسش نشناسد
|
خوش نفس دارد خاقانی لیک
|
|
چرخ، قدر نفسش نشناسد
|