به باغ وصل تو خاری، رقیب صد ورد است | به یاد روی تو دردی، طبیب صد درد است | |
هزار جان مقدس فدای روی تو باد | که زیر دامن زلف تو سایه پرورد است | |
به روزگار هوای تو کم شود نی نی | هوای تو عرضی نیست مادر آورد است | |
رسول من سوی تو باد صبحدم باشد | ازین قبل نفس باد صبحدم سرد است | |
سپر به مهر فکندم گمان به کینه مکش | به تیر غمزه بگو کو نه مرد ناورد است | |
به دل اسیر هوای تو گشت خاقانی | اگر به جان برهد هم سعادتی مرد است |