بحمدالله که بر رغم زمانه
|
|
به پایان آمد این دلکش فسانه
|
ورقها از پریشانی رهیدند
|
|
به دامن پای جمعیت کشیدند
|
چو گل هر دم رواجی تازهشان باد!
|
|
ز پیوند بقا شیرازهشان باد!
|
کتابی بین به کلک صدق مرقوم
|
|
به نام عاشق و معشوق مرسوم
|
ز نامش طوطی آسایام شکرخا
|
|
چو بردم نام یوسف با زلیخا
|
بود هر داستان زو بوستانی
|
|
به هر بستان ز گلرویان نشانی
|
هزاران تازه گل در وی شکفته
|
|
دوصد نرگس به خواب ناز خفته
|
به هر سو جدول از هر چشمه ساری
|
|
پر از آب لطافت جویباری
|
نظر در آبش از دل غم بشوید
|
|
غبار از خاطر درهم بشوید
|
ز جانش سر زند سر وفایی
|
|
ز جیب آرد برون دست دعایی
|
ز موج بهر الطاف الهی
|
|
کند این تشنه لب را قطرهخواهی
|
چو آرد تازه گلها را در آغوش
|
|
نگردد باغبان بر وی فراموش
|
سخن را از دعا دادی تمامی
|
|
به آمرزش زبان بگشای جامی!
|