کرشمهای کن و بازار ساحری بشکن | به غمزه رونق و ناموس سامری بشکن | |
به باد ده سر و دستار عالمی یعنی | کلاه گوشه به آیین سروری بشکن | |
به زلف گوی که آیین دلبری بگذار | به غمزه گوی که قلب ستمگری بشکن | |
برون خرام و ببر گوی خوبی از همه کس | سزای حور بده رونق پری بشکن | |
به آهوان نظر شیر آفتاب بگیر | به ابروان دوتا قوس مشتری بشکن | |
چو عطرسای شود زلف سنبل از دم باد | تو قیمتش به سر زلف عنبری بشکن | |
چو عندلیب فصاحت فروشد ای حافظ | تو قدر او به سخن گفتن دری بشکن |