- ۱۲۱ در مدح ضیاء الدین مودودبن احمد عصمی
- ۱۲۲ در صفت افلاک و بروج و مدح صاحب ناصرالدین
- ۱۲۳ در مدح صاحب جلالالدین احمدبن مخلص
- ۱۲۴ در تهنیت ماه رمضان و مدح مجد الدین ابوالحسن عمرانی
- ۱۲۵ قال فیالتفاخر و شکایة الزمان
- ۱۲۶ در مدح امیر ضیاء الدین مودود احمد عصمی و تهنیت او به تشریف سلطان
- ۱۲۷ در ستایش اسب صاحب ناصر الدین و تخلص به مدح او
- ۱۲۸ در مدح سلطان غیاث الدین ابوشجاع سلیمان شاهبن محمد
- ۱۲۹ در مدح عمادالدین پیروزشاه و خواجه جلالالوزرا
- ۱۳۰ در مدح مفخرالسادة مجدالدین ابوطالب نعمه
- ۱۳۱ در مدح رضیةالدین مریم
- ۱۳۲ در شکر مجلس صاحب ناصرالدین
- ۱۳۳ در صفت بارگاه ملک الوزرا مخلصالدین از زبان صفه
- ۱۳۴ مدح مجدالدین ابوالحسن عمرانی
- ۱۳۵ مدح صدر تاجالدین ابراهیم
- ۱۳۶ در مدح ابوالفتح طاهربن مظفر وزیر
- ۱۳۷ در مدح امیر عادل ضیاء الدین مودود احمد عصمی
- ۱۳۸ چون صدراعظم مجدالدین ابوالحسن عمرانی از سمرقند بازآمد و سلطان تشریفش فرمود اعدا بر او افتریها کردند در دفع آن افتریها انوری این قصیده بگفت
- ۱۳۹ در مدح یکی از امیران
- ۱۴۰ در مدح یکی از بزرگان