اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید | عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید | |
دارم امید بر این اشک چو باران که دگر | برق دولت که برفت از نظرم بازآید | |
آن که تاج سر من خاک کف پایش بود | از خدا میطلبم تا به سرم بازآید | |
خواهم اندر عقبش رفت به یاران عزیز | شخصم ار بازنیاید خبرم بازآید | |
گر نثار قدم یار گرامی نکنم | گوهر جان به چه کار دگرم بازآید | |
کوس نودولتی از بام سعادت بزنم | گر ببینم که مه نوسفرم بازآید | |
مانعش غلغل چنگ است و شکرخواب صبوح | ور نه گر بشنود آه سحرم بازآید | |
آرزومند رخ شاه چو ماهم حافظ | همتی تا به سلامت ز درم بازآید |