دلبرا تا تو یار خویشتنی
|
|
در پی اختیار خویشتنی
|
بیقرارند مردم از تو و تو
|
|
همچنان برقرار خویشتنی
|
عالم آیینهی جمال تو شد
|
|
هم تو آیینهدار خویشتنی
|
با چنین زلف و رخ نه فتنهی ما
|
|
فتنهی روزگار خویشتنی
|
تو منقش بسان دست عروس
|
|
از رخ چون نگار خویشتنی
|
زینت تو ز دست غیری نیست
|
|
تو چو گل از بهار خویشتنی
|
در شب زلف خود چو مه تابان
|
|
از رخ چون بهار خویشتنی
|
من هزار توام به صد دستان
|
|
گلستان هزار خویشتنی
|
کس به تو ره نمیبرد، هم تو
|
|
حاجب روز بار خویشتنی
|
کار تو کس نمیتواند کرد
|
|
تو به خود مرد کار خویشتنی
|
بار تو دل به قوت تو کشد
|
|
پس تو حمال بار خویشتنی
|
من کیم در میانه واسطهای
|
|
ور نه تو دوستدار خویشتنی ...
|