| قاضی بغداد، شد بیمار سخت | از عدالتخانه بیرون برد رخت | |
| هفته‌ها در دام تب، چون صید ماند | محضرش، خالی ز عمرو زید ماند | |
| مدعی، دیگر نیامد بر درش | ماند گرد آلود، مهر و دفترش | |
| دادخواه و مردم بیدادگر | هر دو، رو کردند بر جای دگر | |
| آن دکان عجب شد بی مشتری | دیگری برداشت کار داوری | |
| مدتی، قاضی ز کسب و کار ماند | آن متاع زرق، بی بازار ماند | |
| کس نمیورد دیگر نامه‌ای | بره‌ای، قندی، خروسی، جامه‌ای | |
| نیمه‌شب، دیگر کسی بر در نبود | صحبتی از بدره‌های زر نبود | |
| از کسی، دیگر نیامد پیشکش | از میان برخاست، صلح و کشمکش | |
| مانده بود از گردش دوران، عقیم | حرف قیم، دعوی طفل یتیم | |
| بر نمیورد بزاز دغل | طاقه‌ی کشمیری، از زیر بغل | |
| زر، دگر ننهاد مرد کم فروش | زیر مسند، تا شود قاضی خموش | |
| چون همی نیروش کم شد، ضعف بیش | عاقبت روزی، پسر را خواند پیش | |
| گفت، دکان مرا ایام بست | دیگرم کاری نمیید ز دست | |
| تو بمسند برنشین جای پدر | هر چه من بردم، تو بعد از من ببر | |
| هر چه باشد، باز نامش مسند است | گر زیانش ده بود، سودش صد است | |
| گر بدانی راه و رسم کار را | گرم خواهی کرد این بازار را | |
| سالها اندر دبستان بوده‌ای | بس کتاب و بس قلم فرسوده‌ای | |
| آگهی، از حکم و از فتوای من | از سخنها و اشارتهای من | |
| کار دیوانخانه، میدانی که چیست | وانکه میبایست بارش برد، کیست |