| اگر چه عمر کوتاهم، دمی بود | خوشم کاین قطره، روزی شبنمی بود | |
| چو بر برگ گلی، یکدم نشستم | ز گیتی خوشدلم، هر جا که هستم | |
| اگر چه سوی من، کسرا نظر نیست | کسی را، خوبی از من بیشتر نیست | |
| نرنجیدم ز سیر چرخ گردان | درونم پاک بود و روی، رخشان | |
| چو گفتندم بیارام، آرمیدم | چو فرمودند پنهان شو، پریدم | |
| درخشیدم چو نور اندر سیاهی | برفتم با نسیم صبحگاهی | |
| نه خندیدم به بازیهای تقدیر | نه دانستم چه بود این رمز و تفسیر | |
| اگر چه یک نفس بودیم و مردیم | چه باک، آن یک نفس را غم نخوردیم | |
| بما دادند کالای وجودی | که برداریم ازین سرمایه سودی |