| به حکم دعوی زیج و گواهی تقویم | شب چهارم ذی حجه‌ی سنه‌ی ثامیم | |
| شبی که بود شب هفدهم ز ماه ایار | شبی که بود نهم شب ز تیر ماه قدیم | |
| نماز دیگر یکشنبه بود از بهمن | که بی و دال سفندارمذ بد از تقویم | |
| چو درگذشت ز شب هشت ساعت رصدی | بر آن قیاس که رای منجمست و حکیم | |
| بجزو اصل رسید آفتاب نه گردون | بخیر در نهم آفتاب هفت اقلیم | |
| خدایگان وزیران که جز کمال خدای | نیافت هیچ صفت بر کمال او تقدیم | |
| سپهر فتح ابوالفتح طاهر آنکه سپهر | ابد ز زادن امثال او شدست عقیم | |
| نه صاحبی ملکی کز ممالک شرفش | کمینه گلشن و گلخن چو جنتست و جحیم | |
| برد ز دردی لطفش حسد شراب طهور | کند ز شدت قهرش حذر عذاب الیم | |
| ز مرتبت فلک جاه او چنان عالی | که غصه‌ها خورد از کبریاش عرش عظیم | |
| به خاصیت حرم عدل او چنان ایمن | که طعن‌ها کشد از رکنهاش رکن حطیم | |
| به بندگیش رضا داده کائنا من کان | به طوع و رغبت و حسن تمام و قلب سلیم | |
| زهی ز روی بقا در بدایت دولت | زهی ز وجه شرف در نهایت تعظیم | |
| اگر خیال تو در خواب دیده می‌نشدی | شبیه تو چو شریک خدای بود عدیم | |
| تویی که خشم تو بر جرم قاهریست مصیب | تویی که عفو بر خشم قادریست رحیم | |
| کریم ذات تو در طی صورت بشری | تبارک‌الله گویی که رحمتیست جسیم | |
| تو منتقم نه‌ای از چه از آنکه در همه عمر | خلاف تو نه مخالف قضا نکرد از بیم | |
| نه یک سال تو آید در انتقام درست | نه یک جواب تو آید در احتشام سقیم | |
| نسیم لطف تو با خاک اگر سخن گوید | حیات و نطق پذیرد ازو عظام رمیم | |
| سموم قهر تو با آب اگر عتاب کند | پشیزه داغ شود بر مسام ماهی شیم |