| مرحبا نو شدن و آمدن عید صیام | حبذا واسطه‌ی عقد شهور و ایام | |
| خرم و فرخ و میمون و مبارک بادا | بر خداوند من آن صدر کرم فخر کرام | |
| مجد دین بوالحسن عمرانی آنکه به جود | کف دستش ید بیضا بنماید به غمام | |
| آنکه فرش ببرد آب ز کار برجیس | وانکه سهمش ببرد رنگ ز روی بهرام | |
| صاعد و هابط گردونش ببوسند رکاب | اشهب و ادهم گیتیش بخایند لگام | |
| روضه‌ی خلد بود مجلس انسش ز خواص | موقف حشر بوددرگه بارش ز عوام | |
| دولتی دارد طفل و خردی دارد پیر | شرفی دارد خاص و کرمی دارد عام | |
| در غناییست جهان از کرم او که زکوة | عامل از عجز همی طرح کند بر ایتام | |
| هر کرا چرخ به تیغ سخطش کرد هلاک | نفخه‌ی صور نشورش ندهد روز قیام | |
| هر کرا از تف کینش عطشی دارد قضا | جگرش تر نکند چرخ جز از آب حسام | |
| ای ترا گردش نه گنبد دوار مطیع | وی ترا خواجه‌ی هفت اختر سیاره غلام | |
| پایه‌ی قدر و کمال تو برون از جنبش | مایه‌ی حلم و وقار تو فزون از آرام | |
| کند از رای مصیبت تو ملک فائده کسب | خواهد از قدر رفیع تو فلک مرتبه وام | |
| تویی آن کس که کشیده است بر اوراق فلک | خطوات قلمت خط خطا بر احکام | |
| مه ز دور فلکی زیر فلک راست چنانک | معنی مه ز کلام آمده در تحت کلام | |
| نیست برتر ز کمال تو مقامی معلوم | بلی از پرده‌ی ابداع برون نیست مقام | |
| مستفاد نظر تست بقای ارواح | مستعار کرم تست نمای اجسام | |
| دست تو حکم تو گشادست قضا بر شب و روز | داغ طوع تو نهادست قدر بر دد ودام | |
| حکم بر طاق مراد تو نهادند افلاک | حزم در سلک رضای تو کشیدند اجرام | |
| شرح رسم تو کند تیر چو بردارد کلک | یاد بزم تو خورد زهره چو بردارد جام |